A expensas de coñecer o texto concreto da resolución, a Sala 4ª do Tribunal Supremo (do social) rectifica puntualmente a súa xurisprudencia en relación co persoal laboral temporal (non funcionario ou estatutario interino) en dúas cuestións moi importantes: duración máxima do contrato de interinidade (fíxao en 3 anos) e computo temporal daqueles anos nos cales non houbo OPE debido ás limitacións derivadas da Lei de Orzamentos Xerais do Estado, para considerar que existe abuso.
Ata a data, o Tribunal Supremo (TS), tras reiterada xurisprudencia, viña reiterando o seguinte:
- O período comprendido entre 2009 e 2017, non se pode computar a efectos de declarar abuso na contratación, pois as Leis de Orzamentos Xerais do Estado, impediron a convocatoria de OPES (taxa de reposición do 0% ou moi reducida)
- O prazo previsto no artigo 70 do EBEP de 3 anos máximo para organizar, desenvolver e realizar os procesos selectivos non é taxativo, sendo susceptible de variarse segundo as circunstancias. O que daba pé ás PP. a dispoñer dunha cuestión que non o é.
- Precísase a existencia de varios contratos laborais ao longo do tempo para que exista abuso na contratación. É dicir, non basta un solitario e longo interinaxe para que exista abuso.
Pois ben, por mor de varias cuestións prexudiciais expostas ao Tribunal de Xustiza a Unión Europea (TJUE) que foron vistas na Sentenza do TJUE o pasado 3 de xuño de 2021, este recriminou ao TS a xurisprudencia arriba reproducida.
Dita circunstancia (e controversia entre Tribunais) provocou que a Sala do social do TS, reunísese de urxencia para acomodar a súa xurisprudencia á do TJUE. Levándolle a ratificala en 2 cuestións moi importantes:
- Os contratos laborais temporais por interinidade (art. 15 do Estatuto dos Traballadores) nas Administracións Públicas terán unha duración máxima de 3 anos. Vinculando dita duración ao prazo máximo que teñen as PP. para convocar e desenvolver as OPES, en virtude do artigo 70 do EBEP. Iso si, non queda claro, se esta interpretación resulta extensiva a todo tipo de contratación interina (por vacante ou substituta) ou só á referida a vacante.
- A normativa orzamentaria non pode servir “de escusa” para paralizar o cómputo a efectos de determinar a figurar do persoal laboral indefinido non fixo de persoal. É dicir, os anos comprendidos entre 2009-2016 si se toman en consideración para poder concluír que existe abuso na contratación.
En definitiva o TS perfila a súa xurisprudencia en dous aspectos moi puntuais (aínda que importantes), con respecto á, xa de seu consolidada, xurisprudencia do persoal laboral indefinido non fixo de persoal.
