UGT Servizos Públicos destaca que a evolución da tecnoloxía e da sociedade no seu conxunto, da que non son inmunes os centros escolares, expón novos retos á hora de afrontar a convivencia, aínda que informes internacionais como PISA reflictan unha boa percepción da convivencia nos mesmos.
Os novos retos que xurdiron como consecuencia das novas modalidades de acoso e a influencia, cando non dependencia, dos dispositivos móbiles e as redes sociais han suposto a necesidade dunha reconsideración da organización nos centros. Tamén hai que destacar que algunhas dificultades tradicionais, como a falta de recursos e o exceso de burocracia entre outras, tamén repercuten negativamente á hora de abordar de forma eficiente, mesmo de poder anticipar e previr, as situacións que poñen en risco o bo clima nas contornas escolares.
Tamén merece a pena destacar que a influencia destas novas modalidades de acoso, como o ciberbullying, excede o ámbito escolar, aínda que afectan negativamente ao bo clima nos centros e requiren de respostas globais, ao incorrer mesmo en posibles delitos e non unicamente retos á convivencia.
Un informe realizado por UGT Servizos Públicos sobre os novos retos á convivencia e o papel do coordinador de benestar nos centros educativos pon de manifesto a necesidade de aproveitar a oportunidade que ofrece o centro escolar para reforzar e favorecer o establecemento de redes de iguais que favorezan a creación dun bo clima e que, así mesmo, ofrezan a garantía e o apoio ante posibles riscos e ameazas e constitúanse como elementos preventivos e de reforzo positivo, así como que é fundamental traballar a aprendizaxe nas competencias emocionais.
Desde o sindicato, e no Día Internacional da Convivencia en Paz, que se celebra hoxe, 16 de maio, valoramos a importancia que a intelixencia emocional, a competencia social e o dominio moral xogan no desenvolvemento da convivencia escolar e á hora de previr e anticipar situacións que poden chegar a ameazala, incluído o risco de bullying.
O coordinador de benestar.
Desde UGT, vimos reclamando a creación de novas figuras e perfís, máis aló da docencia, para poder responder os desafíos aos que teñen que responder e facer fronte os centros educativos na actualidade, e a figura do coordinador de benestar e protección, coas súas atribucións, volve demostrar o acertado das nosas demandas. Cada vez faise máis evidente a distancia entre as necesidades e esixencias ás que teñen que responder e facer fronte os centros educativos e a normativa que regula o seu funcionamento e organización.
UGT reclama unha repartición máis axustada das tarefas e responsabilidades que veñen esixindo, con carácter sumativo na maioría dos casos, ao profesorado dos centros educativos, xa sobrecargado coa elevada carga lectiva e o resto de tarefas burocráticas que ten que desempeñar, e para o que, ademais, nin foron formados, nin dispoñen en moitos casos de tempo asignado no seu horario laboral nin tampouco reciben retribución polo desempeño deste labor.
Os labores que encomenda a Lei 8/2021 ao coordinador de benestar e protección exceden o mero labor docente e requiren, se se quere que sexan asumidas con rigor e garantías, unha dispoñibilidade horaria maior que as oito horas semanais que, no mellor dos casos, asignáronselles por algunha comunidade autónoma.
Doutra banda, expoñer ao profesorado a unha responsabilidade tan grande, sen proporcionarlle dita formación, é un risco para eles e para o centro pola desprotección que pode xerar unha mala praxe nun tema tan sensible. Non podemos esquecer que os centros educativos son o reflexo da sociedade na que viven, onde as fronteiras e os actores participantes entre os diferentes espazos diluíronse e é moi difícil, por tanto, delimitar o campo de responsabilidade e de competencia do profesorado.
Desde UGT, propoñemos que, para evitar dar unha resposta parcial ás problemáticas crecentes que afectan á convivencia, o que habería que facer, en primeiro lugar, é reforzar os plans de acción titorial dos centros e a presenza de orientadores e profesionais como o profesorado técnico de servizos á comunidade (PTSC) ou os educadores sociais, que si contan coa formación necesaria e que son especialistas. Tamén habería que establecer un plan de formación para que toda a comunidade educativa senta implicada activamente nesas tarefas, xa que non se pode engadir e cargar aos docentes con funcións novas, e menos se nin sequera se lles formou para elas. Por último, esiximos que a implementación desta figura profesional, se se quere facer con rigor e garantías, conte cunha dotación orzamentaria estable e suficiente.
