O Tibrunal Supremo determina que os días de permiso por paternidade establecidos no Convenio Colectivo non son de aplicación por mor da igualación de permisos entre ambos proxenitores.
Ata o de agora entendeuse que estes días melloraban o permiso por paternidade, e que, polo tanto, eran de aplicación e debíanse sumar ao permiso legalmente establecido.
Con todo, o 1 de xaneiro de 2021 equiparáronse os permisos para ambos proxenitores, polo que as circunstancias que xustificaran a conservación desta mellora convencional xa carece de sentido.
Coa igualación dos permisos desaparece tamén o permiso de dous días que ata entón regulábase no art 37.3 b) ET.
Así o Tribunal Supremo é bastante claro en canto ao fundamento que apoia a desaparición deste permiso, e así o fai saber no fundamento de dereito cuarto da citada sentenza: Se adicionalmente se mantivese o permiso retribuído de dous días por nacemento de fillo, tan vinculado á menor duración da anterior suspensión do contrato por paternidade, e que naceu e foi sempre unha alternativa á suspensión do contrato por maternidade (ou á súa menor duración), daríase o paradoxo de que o proxenitor distinto da nai biolóxica podería chegar a ter un período de tempo de exoneración da obrigación de traballar superior ao da propia nai biolóxica.
O Tribunal Supremo fai fincapé en que, a mellora de convenio venia vinculada ao permiso de dous días que establecía o Estatuto dos Traballadores, e que, tras a entrada en vigor do RD 6/2019, este desaparece.
Os maxistrados explicitan que “A previsión do Convenio Colectivo vincúlase tanto ao permiso de dous días que establecía o artigo 37.3 b) ET -«ademais do permiso legalmente establecido», di o artigo 30 do convenio-, que non é sinxelo que poida ter vida autónoma propia unha vez que aquel permiso legal desapareceu sen ser substituído por ningún outro”. O seguinte argumento que expón o Tribunal Supremo refírese ao momento temporal de aplicación do permiso, debido a que se refire este ao goce «desde a data en que se produza o parto», sendo incompatible coas previsións do actual articulo 48.4 ET, debido a que se converten en obrigatoria a suspensión de contrato durante as seis semanas posteriores ao nacemento.
Por tanto, sobran os argumentos para o Tribunal Supremo para que a mellora convencional, unida de maneira inequívoca ao extinto permiso de paternidade de dous días, quede sen efecto.
